Hani vişne likörü veya vişnotka yapmıştım ya, geriye de bol bol vişne kalmıştı ya. İşte o vişneleri kullanmak lazım… Bu kadın rahat durur mu? Evdeki rejimdeymiş, karbonhidrat yemiyormuş ne gam? Ben yapayım da, deneyeyim, hem vişneleri kullanmış olurum, hem yeni bir tarif denemiş olurum dedim.
Aslında bu tarifi yıllar yıllar önce bir arkadaşımıza pikniğe giderken yapmıştım. Tam yaz tatlısı, hem hafif, hem lezzetli, hem kolay. Ancak gel gör ki, tarif yapıldı, denendi, beğenildi, hop çöpe! Klasik hareketim… Tarifi bulamadım. 🙁 Eh ne yaparsın, oturur tekrar tarifleri tararsın, hepsini karşılaştırırsın, en aklına yatanla oynarsın…
Klafuti, kulağıma her ne kadar yunanca gibi çalsa da, bir fransız tatlısı. Fransiz banliyösünde, çiftlik evlerinde yapılan çok eski bir tarif. Fakir tatlısı gibi.
Yaz meyvalarının en nazlısıdır vişne. Bir gelir, bir gider. Bir ay bile dayanmaz. Haftalık pazardan kaçırdınız mı, belki iki pazarda daha bulursunuz o kadar. Sonrasında bitti mi biter. Ara ki bulasın. O yüzden vişne kıymetlidir. Annem reçelini pek severdi. Her sene kavanoz kavanoz yapardı. Kimi mücevher gibi parlayan enfes derinlikteki renkte olur, arada da olsa, nadiren, şekeri mi yanar yoksa vişnenin cinsinden mi bilmem, rengi kahve rengine döner. Vişne reçelinin bubukları kaymakla veya beyaz peynirle yenir, kalan suyu ise bize şerbet olurdu.