Maille hardallarını severek kullanırım. Özellikle taneli olanını çok severim, her bir taneciği ayrı ayrı patlatmak, sosisi hardala bulaya bulaya yemek.. Off, şimdi yazarken bile canım çekti. Öyle Bekri tipi (ki onu da çok severim) hardallar gibi acısı burnunuzdan çıkmaz, geriden geriden gelir. Ama hafif mayhoş tadı, dokusu enfestir.
Daha önce, antikot dilimlerinin iki tarafını da taneli klasik hardal ile marine edip pişirmiştim. Ancak çıkan sonuç damak çatlatan cinsten olsa da, görsel olarak bana zayıf gelmişti. Aman az yağ olsun derken tavaya yapışmıştı en kıymetli yeri. Bu defa hakkını vermek istedim.
Eh, macera da yaşayacağız ya 🙂 eskisi gibi taneli hardal yerine elimdeki diğer hardalları kullanayım dedim.