Şimdi dürüst olalım!
Şu başlığa bakarsanız nesi türkçe ? Ama ne demeliyiz? Islak çikolata tabanlı peynirli kek??? Kabul edelim, kimse birşey anlamayacak, daha da komiği, google da aratayım desem kimse bulamayacak. El mecbur, döndük orijinal ismine. Amerikan icadı tatlıyı yine amerikan icadı isimle anıyoruz.
Uzun zamandır denenecek pastalar listesindeydi. Hatta ilk fotoğrafını gördükten itibaren. Yani 6-7 aydır. O kadar uzun zaman, kısmet olmadı, rejimler, seyahatler derken denemek ancak şimdiye kısmet oldu. Dolayısıyla, ilk vurulduğum siteye baktım, daha detaylı inceledim, interneti altüst ettim. Ama içime sinmedi. Oturdum, kendi ölçülerimle, kendi hesabımla yaptım. Oldu mu, oldu. 1-2 küçük dokunuşla da işte karşınızda final tarif….
Şimdi, o ilk beğendiğim tarifin, aslında fotoğrafın, meğersem brownie tabanlı cheesecake olmadığını ancak “yapacam bu meredi” dediğim zaman fark ettim. Fotoğraflar bazen ne kadar yanıltıcı oluyor değil mi. Ah bir de hafıza.. Sen git fotoğrafa tapın, altını doğru dürüst okuma! Altı browni, üstü cheesecake diye işe kalkış. Allahtan misafir hazırlıklarına erken başlarım. Fotoğraftan tarife, oradan hayal kırıklığına gezerken, sonunda bambaşka sayfalarda durdum. Durdum da ne oldu? Gönlüme uyan, içime sinen birşey bulamadım. E madem öyle, kolları sıvadım, kendi tarifimi kendim yaptım. Yani neymiş? Son ürünü değil ama tarifi sıfırdan ben yarattım. Kendimle gurur duyup, sırtıma pıt pıt yapıp artık tarife geçiyorum.
Hani bütün tarifler “fırını 180 dereceye ısıtın” diye başlar ya. I-ıııh bence önce, bütün malzemeyi buzdolabından çıkarın diye başlamalı. Sonra kendinize güzel bir kahve yapıp, onu içmeli, ancak herşey ısınınca fırını yakmalı… Hahahaha, nerede kaldı “yanan” gazlı fırınlar? Anladınız siz beni 😉