Puatza, Sütlü Börek

Bizimkilerin en sevdiğim tariflerinden bir süt böreğiydi.. Valide Sultan tarafı pek yapmasa da bilir, babannem arada coşar, romatizmalı parmacıklarıyla yapardı. Önce zahmetli yufkasını açar, sonra bol yumurtalı sütünü dökerdi arasına. Ben de bayılarak yerdim. Ama o başka birşeydi.. Zaman geçti, yufka açanlarımız göçtü, tarifler daha derinlere gitti, önlere kolay tarifler geldi.

Sütlü börek gibi, ama değil!

Derken, bir yaşgününde, Kos’tan göçen ama hala bir ayağı orada olan bir arkadaşımda, bunu yedim. Daha ilk lokmada gözlerin büyüdü. “Yeşim, bu neeeee?” diye çığırdığımı net hatırlıyorum. “Poatza” dedi gayet serinkanlı bir şekilde. “Ay babanem yapardı, süt böreği derdik biz” dedim, ama onların süt böreği daha farklıymış. O günden sonra, Özcan teyze’yi takibe aldım. Allah’ım ne marifet! İncecik yufkalar açar, enfes börekler yapar. Bir de bu poatza. Sorunca, seve seve bize nasıl yapılacağını anlattı. Olmaz dedik, kesin atladığın bir ipucu vardır, senin ezbere yaptığın ama bizim bilmediğimiz püf noktaları, illa görelim!

Benim gibi yemek yapmaya çok düşkün, ama yememe konusunda azimli Figen arkadaşımla oturduk yanına, Özcan teyze yaptı, ben videoya çektim, notlar aldım. O derece. 🙂 Sonra Figen denedi, becerdi de, ben yapmadım bir daha. O hamurun açılması, katlanması, yufka yapılması gözümü çok korkuttu itiraf ediyorum. Meret puf böreği yufkası gibi değil ki, neredeyse, katmer yufkası gibi, incecik açılıyor. Yani açabilen açıyor, benim gibiler yırtıyor.

Özcan teyze, tarifi verirken içindeki muhallebiyi anlatırken de sıkı sıkı tembihlemişti. Bu aslında semolina ile yapılır, ama bulamıyorum İstanbul’da, ancak Kos’a gidince alıyorum demişti. Bizim irmiğin çok daha incesi, daha beyazı. İrmik olmaz mı dedik, olur tabii, ama daha pütürlü oluyor dedi. Olsun, yoklukta o da olur.

Derken, seneler sonra, bir makarna kursunda, önümüze semolina koydular! Şimdi, ilk baktığınızda, irmik ve semolina’yı yan yana görmüyorsanız, farkı anlamamanız çok normal. Ahçımız da vurguladı zaten. Bu semolina, irmik değil diye.. Ben ŞOK ! Meğer Metro’larda ve marketlerde varmış. Pasta D’Alfredo’nun makarna üstünde kullanılacak irmik diye satılıyor. Oradan oraya çağrışım, nerede kullanılır, derken aklıma düştü bir kere.

Eh hafta sonu evde kilitiz nasıl olsa. Baklava yufkası alındı hemen. Denendi… Sonuç, tabii ki Özcan teyzenin yaptığıyla boy ölçüşemez. Ama, yeni nesillere fikir verebilir, damak tadını aktarabilir. Nefis köreltir, bizim gibi şanslı olup da kaynağından yemeyenleri gözlerini devirip “Bu neeeeee?” demesi sağlanır. 🙂

Hazır taze baklava yufkası bulunca, tam ölçüsüne uyan fırın tepsisinde yaptım. Fırına girmeden kestim. Sonrasında kesmek imkansız olacağı için, baştan porsiyonladım. Orta parçaları şanslılara dağıttım, kenarlarını ben çayla yedim. Pişman değilim 🙂