Rahmetli babannemin Türk kahvesi ritüeli vardı. 11:00 oldu mu, kendi özel az kavrulmuş Türk kahvesinden yapar, bahçeye veya saksıda bile olsa bir çiçeğe karşı keyifle içerdi. “Ohohossss!” Tabii evdeki bıcırıklar rahat vermez, oyun isterdi. O da kolayını bulmuş, bizleri bu keyfine ortak etmek için belki de, bize de sütlü kahve yapardı.
Daha sonraki yıllarda, sabahlamasına ders çalıştığım dönemlerde, sütlü kahve benim için vazgeçilmez oldu. Şimdi bile soğuk günlerde, bulabildiğim, yapabildiğim zaman birinci tercihim. Latte veya sütlü nescafe de neymiş mis gibi Sütlü Kahve varken?! Tek problemim, bütün kahveleri şekersiz içerken, bu hazreti maalesef şekerli içebiliyorum. Tadı ancak o zaman çıkıyor sanki.
Kocaman bir cezveye şekeri, kahveyi ve sütü koyup kaynatırım. Bir taşım kaynaması yeter zaten. Sonra tercihan cam bir fincanda, (güzelim rengini görmek için) dumanı tüterek misss gibi..
Bu sıcak günlerde olmuyor tabii. Herşeyin soğuğu, buzlusu derken, uzun zamandır içmediğimi fark ettim. Tabii bir dolu da buzlu kahve içince, dedimki bu böyle olmayacak.
Önce bildik, sade türk kahvesinden yaptım. Köpüklü köpüklü buz kalıplarına doldurdum ve dondurdum. 😀 Köpük donunca, kahve tekrar tozlaştı, görüntüsü komik oldu.
Bunu buz gibi bir bardak süte attık mı. Bu kadar… Aaaaa Bu arada sürpriz ! Şekersiz de içebildim!
Serin balkonumda, babannemi anarak, kitabımı okurken, keyifle….