Bu focaccia’nın kokusunu da “yükleyebilsem” keşke!

Yazın, mangal yanında, misafir çağırınca, başka bir sebeple (bize sebep mi lazım?) focaccia en sevdiğim “yanlık”lardandır. Yanında bulabilirseniz pembe domates veya etlisinden Çanakkale domatesi ile, belki beyaz peynir veya burrata ile, yumuşak mozarella ile enfes oluyor. Peynir yoksa da, ekmek niyetine, çoban salatanın suyuna şamandıralayarak. Artık size kalmış.
Net üzerinde bir dolu tarif okuduktan sonra, kendi ölçülerimi yarattım. İşte aşağıda malzemeler, 2 saate yakın zaman aldığı için erken başlamakta, zamanınızı iyi ayarlamakta yarar var.

• 100 ml süt
• 200 ml su
• 1 tepeleme tatlı kaşığı toz şeker
• 1 tepeleme tatlı kaşığı tuz
• 1 poşet Dr Oetker instant maya
• 500 gr. un

• 1 bardak zeytinyağı
• 4 dal biberiye
• 2 diş sarmısak
• iri kıyım deniz tuzu
• varsa parmesan

Bütün kuru malzemeyi hamur karıştırma kabınıza alın. Unu elemek her zaman iyi fikirdir. Üzerine parmağınızı sokabileceğiniz kadar ılık süt ve suyu ilave edin. Bundan sonrasını varsa hamur mikserinize bırakın, yoksa kolları sıvayıp hamura girişin. Mikserde 5 dakikada hamur toparlanıyor. Elle daha uzun sürecektir.

Hamurunuz ele az yapışacak cıvıklıkta olmalı. Bunu derin, bol zeytinyağladığınız bir kaba alın, hamurun etrafını da güzelce yağlayın, üzerini kapatıp mutfağınızın sıcak ortamına teslim edin. 30 dakika unutun.

30 dakika sonunda, hamur, şekilde görüldüğü gibi, 2 katına çıkıyor.

İçindeki hava kabarcıklarını hissediyorsunuz. Bunu biraz yumruklayarak ezin, içindeki kabarcıklar biraz ölsün. Yine 20 dakika kabarmaya bırakın. Bu arada fırınınızı 180 dereceye ısıtın.

Bu arada üzerine serpmek için gereken malzemeyi hazırlayın. Biberiyelerinizi yıkayın, dalın tersine doğru çekerek yapraklarını alın. Bir kısmını bıçak ile ince kıyın. Bir kısmını ise sarmısaklarınızla beraber ezin. Kokusu iyice çıksın.

Bu ikinci 20 dakika sonundaki durumu. Yine kabardı. 🙂

Ben iki tür kalıpta pişirdim. Hem daha küçük, kare bir kelepçeli kalıpta, hem de tepside. Kalıbınız ne kadar büyük olursa, hamur o kadar yayıyacak ve o kadar ince olacaktır. Daha küçük bir kapta yaptığınız zaman, kabarırken yukarı doğru kabaracağı için daha ekmek kıvamında olacaktır. Orijinal focaccia 2-3 cm yüksekliğinde olur, ama kimse sizi daha kalın yaptığınız için ayıplamaz. Keyfinize göre takılın derim.

20 dakikalık ikinci kabarma turundan sonra, hamurunuzu yine zeytinyağladığınız kalıbınıza yerleştirin. Üzerine Sarmısaklı biberiyelerinizi, kıyılmış biberiyeleri, iri deniz tuzunu, varsa parmesanınızı serpin. Yine üzerini kapatıp, bir 20 dakika daha bekleyin.

Bu arada mutfağı toplayabilirsiniz değil mi?

Son kabarmadan sonra, artık hamurunuzu parmaklayabiliriz. Üzerine delikler açın, kalan zeytinyağını üzerine gezdirin. Artık iyice ısınmış fırınınıza koyun. Yine 20 dakikada üzeri kızaracak.

Pişme aşamasındaki kokuları anlatmaya dilim yetmiyor. Sarmısak ve biberiyenin aroması, fırındaki hamurun kokusu. Akıllara zarar.

Fırından çıkardığınız zaman, zeytinyağını emmişse, azıcık daha gezdirebilirsiniz. Ama ellediğiniz zaman parmaklarınız hafifçe yağlanıyorsa işlem tamam demektir. Bırakın ılınsın.

Aslında o anda servis yapmak en güzeli, ılık ılık, üzerinde dumanı ile. Ama olmadı, daha sonra da yenir. Her şekilde, her zaman!