Mutfak maceraları, deneyleri, heyecanları, renkleri, tarifleri
Tam uydurdum ismi. Aynı yemeği uydurduğum gibi.
Bu yemeği 6-7 senedir zaman zaman yaparım. Ama nereden uydurduğumu kesinlikle hatırlamıyorum. O derece eski yani.
Sebzeleri doldurma ve fırınlama işini hep severim. Etle veya sebzeyle doldurup sonra da fırınlarım. Artık soğanla mı dolar, kıymayla mı bilmem. Bu sefer ki, daha da farklı. Mantarlı bir içle doldu.
Route de Vin…. Bir grup arkadaşım 2015’te bu turu yapıp da fotoğraflarını paylaştığından beri, yolculuk aklıma düştü. En doğru mevsim ne zamandır, nerelere uğramak lazım, nereden uçulacak vs hepsini planlayıp durdum, sonrasında nihayet zamanı geldi. Baden-Baden’e uçup oradan Strazburg’a geçtik. Araba kiralayıp Colmar’a kadar devam ettik. Muhteşem köylerden geçtik, harika yemekler yedik, çok güzel anılarla döndük.
Bütün gezilerde, bana kalan renkler, kokular ve tadlardır. Hep lokal, otantik lezzetleri denemeye gayret ederim. Gözüm hep menülerdedir, hep bunu evde de yapabilir miyim diye kıvranır dururum. Bu seyahatte, yanımdaki arkadaşım da en az benim kadar mutfağa meraklı olduğundan, işin bu kısmı daha de zengin oldu.
Hani vişne likörü veya vişnotka yapmıştım ya, geriye de bol bol vişne kalmıştı ya. İşte o vişneleri kullanmak lazım… Bu kadın rahat durur mu? Evdeki rejimdeymiş, karbonhidrat yemiyormuş ne gam? Ben yapayım da, deneyeyim, hem vişneleri kullanmış olurum, hem yeni bir tarif denemiş olurum dedim.
Aslında bu tarifi yıllar yıllar önce bir arkadaşımıza pikniğe giderken yapmıştım. Tam yaz tatlısı, hem hafif, hem lezzetli, hem kolay. Ancak gel gör ki, tarif yapıldı, denendi, beğenildi, hop çöpe! Klasik hareketim… Tarifi bulamadım. 🙁 Eh ne yaparsın, oturur tekrar tarifleri tararsın, hepsini karşılaştırırsın, en aklına yatanla oynarsın…
Klafuti, kulağıma her ne kadar yunanca gibi çalsa da, bir fransız tatlısı. Fransiz banliyösünde, çiftlik evlerinde yapılan çok eski bir tarif. Fakir tatlısı gibi.
Yaz meyvalarının en nazlısıdır vişne. Bir gelir, bir gider. Bir ay bile dayanmaz. Haftalık pazardan kaçırdınız mı, belki iki pazarda daha bulursunuz o kadar. Sonrasında bitti mi biter. Ara ki bulasın. O yüzden vişne kıymetlidir. Annem reçelini pek severdi. Her sene kavanoz kavanoz yapardı. Kimi mücevher gibi parlayan enfes derinlikteki renkte olur, arada da olsa, nadiren, şekeri mi yanar yoksa vişnenin cinsinden mi bilmem, rengi kahve rengine döner. Vişne reçelinin bubukları kaymakla veya beyaz peynirle yenir, kalan suyu ise bize şerbet olurdu.
Şimdi bıyık altından gülmeyin lütfen. Bizim ailede bubuk denirdi. Sizinkinde tane deniyor olabilir.
Eve telkadayıf almayagöreyim, (buyurun ingilizceye tercüme edin 🙂 ) paket 500 gr olunca, birçok şeyi bir arada yapabiliyoruz. Pek bereketli, lakin pek dayanıksız oluyor telkadayıf. Paketi açınca hemen kullanmazsan, kısa zamanda bozulması kesin.
Amma ve lakin, tel kadayıf o kadar sevdiğim bir malzeme ki, pek çok şekilde kullanabiliyoruz, pek hafif, pek çıtır, pek latif oluyor. 😀 Bu defa daha önce denediğim Telkadayıfı kanepe altı nı tatlı olarak yaptım… Teyzem karamele bayılır. Pek de hamarattır, ona beğendirme telaşı ve umudu ile karamelli minik minik tartçıklar yaptım.
Size once teyzemden bahsetmem lazım. Hamarat kelimesi hafif kalır. Yaratıcı, becerikli, eli lezzetli, maharetli, sabırlı, sanatkar. Mutfak sihirbazı. En güzel kanepeleri, en güzel pavlovaları o yapar. Kendimi biraz ona benzetirim, yani benzetmeye çalışırım. Mutfak maceraperestliğim ona yakındır. Annemin aksine teyzem yeni tarifleri çekinmeden dener, hatta severek, merakla dener. Ancak ondaki sabrın yarısı bende yoktur. O minnacık kanepeleri neredeyse mikroskopik beceri ile süslerken, ben hızlıca servise hazırlar, lezzeti yerinde ise tamamdır diye düşünürüm. Benim için önemli olan lezzettir, sunuma sabrım pek yoktur maalesef.
İşte bu meşhur teyzeye çay sofrası hazırlamak, benim için ciddi iştir. Yeni birkaç tarifi kullanmak, görselliği yakalamak, lezzetli bir sofra kurmak şarttır. En güzel telaş 🙂
Hasbelkader, yakın zamanda böyle bir sofra kurdum. Karameli de pek sevdiği için, bu telkadayıfı kanepeleri karamelli yapayım dedim. Kremasını şekilli sıkabilmek için, her zamanki pastacı kreması yumuşak kalacaktı. O yüzden dondurulabilen, jelatinli pastacı kremasını kullanarak yaptım. Karamel tadı için biraz değişiklik yaptım tabii.
Buyurunuz tarife…
Evdeki yumurta sarılarını kullanmak için internette eşelenirken, profesyonel bir web sayfasında bulduğum tariflerden biri. Belli ki bu gerçek bir ihtiyaç, pastacı kreması tariflerine ciddi bir bölüm ayırmış. Maskarponeliler, yumurta akını kar yapıp eklediklerin, donanlar donamayanlar derken, şekilli sıkılabilen, hem de donan yani mucize gibi bu kremaya ulaştım.
Malzeme konusunda biraz kaynak sorunu var tabii, dolayısıyla mecburen azıcık değişiklik yaptım. Ama 3-4 defa denedim, hem de farklı lezzetlerle. Hepsinde de çok başarılı oldu. Buyurunuz tarife:
Yumurtaları un ve tozşeker ile karıştırın, sonra sütü azar azar ekleyin. hepsini karıştırarak güzelce pişirin. Muhallebi kıvamına gelince, üzerine jelatini serpiştirin, ve erimesine dikkat edin. Ancak jelatinin içinde topak yapması çok muhtemel olduğu için azami dikkati gösterin. Blender kullanabilirsiniz, ancak yetmez!
Muhallebimiz hala sıcakken, tel süzgeçten geçirerek tamamen pürüzsüz olduğundan emin olun.
Kremamızı kullanmak için, iyice soğumasını bekleyeceğiz. Kremanın üzerine daha sıcakken plastik streç film ile kaplayın ve soğutun. Hemen buzdolabına kaldırabilirsiniz, bu jelatinin daha çabuk aktifleşmesini yani sertleşmesini sağlar.
Hemen kullanmayacaksanız, hava almayan bir kap içinde derin dondurucuya kaldırabilirsiniz.
İyice soğuduğu zaman, veya eridiği zaman 😉 Krema sıkma torbası ile sıkarak veya bıçakla sürerek kullanabilirsiniz.
Bu aralar çaylıklara takıldım, farkındayım. Yaz gelmeden bu kadar kalorili tarifleri peşpeşe verdiğim için kendimle gurur duymuyorum elbette. Öyle denk geldi, kızmayın ne olur. Atın bir kenara bulunsun. Lazım olduğu zaman çıkarır kullanırsınız tarifi.
Biraz el alan, ama kesinlikle çok kolay bir tarif. El alması sadece zaman bakımından. Yoksa öyle alengirli birşey yok. Hem zaten servis sırasında havanız 1500 olacak, o yüzden yapmaya azıcık zaman ayırmaya değer. Buzdolabında kendi kendine olan bir pasta bu. Üzerini süslemek için alternatifler sizin “cesaretinize” göre değişiyor. Üstüne üstlük gluten oranı çok düşük, hatta glutensiz bile yapabilirsiniz.
Pastamızın adı, Trianon. Bu da fransız bir blog’dan edindiğim bir tarif. La main a la pate, çok hoş ve hiç de zor olmayan tarifler ve hoş fotoğraflar içeriyor. Şu fotoğraf işinin ne kadar önemli olduğunu da tekrar tekrar gözüme sokuyorlar ya… Dur bakalım. Tamam kabul ediyorum, fotoğraf, pazarlamanın yarısı. Hele hele bizim gibi, okumayı pek de sevmeyen kültürlerde, görsellik daha da öne çıkıyor. İstediğin kadar detaylı yaz, esprilerle donat, fotoğraflar müşteriyi blogda tutuyor. Neyse, öğreneceğim elbet. Bir gün, fotoğrafını çekmek, pişirip yedirmekten daha önemli olacak benim için…. Belki. Bu yaştan sonra huy değiştirebilir miyim hiç emin değilim. Göreceğiz dostlar 😀
Özellikle bahar ve yaz aylarında, limonlu tatlılara bayılırım. O tazecik, canlandıran sizi şöyle bir şaşırtıp kamaş kamaş yapan tadı severim. Aslında genelde ekşi ile hiç aram yoktur. Erik, çağla pek sevmem. Ama ekşi ile tatlı birleşince bir başka oluyor.
Ağır bir çay misafirine tarif toparlarken rastladım bu kurabiyeye. Bilen bilir, misafir kaç kişi ise, neredeyse o kadar gün öncesinden hazırlıklara başlarım. Hele şöyle 12 kişilik bir davet söz konusuyda, tarif toparlama, okuma araştırma süresi de, bildiniz evet 2 haftayı bulur. Sonra, masa örtüsü, peçete, servis parçaları derken, önce alışveriş, sonra pişirme günü veya tercihan günleri. Bunu zahmet veya yorgunluk veya zor iş olarak görmeyin. Benim için işin en zevkli kısmı bu zaten. 😀
Lafı uzatmayayım, bu benim gibi çatlak kurabiyeleri instagramda gördüğüm zaman, denenecekler listesine aldım. (Misafir faslı geldi geçti, diğer denenenler de peşpeşe gelecek tabii)
Öncelikle tarifi yayınlayan www.baketotheroots.de ye sevgilerimi, saygılarımı sunuyorum. 😀 Takip etmenizi tavsiye ederim. Hoş, fotojenik, neşeli, güzel bir sayfası var.
Tarifi birebir uyguladım, yabancı bir siteden tarif deneyeceksem, ilk seferinde birebir uymaya gayret ederim. Kimi zaman malzemeyi tam tutturmak sorun olur tabii. Sour cream, buttermilk, double cream gibi süt ürünlerinin alternatiflerini bulmak veya icing sugar, confectioners sugar, powdered sugar ın meğersem aynı bildik pudra şekeri olduğunu keşfetmek zaman ve emek alır.
Nutella’lı ne çok tarif denemişim? Nutella’lı bankacılar, tamamen Nutella’dan yapılan Nutellalı muffin… Bu seferki de Nutellalı bir muffin… İçinde hem damla çikolata var, hem nutella. Oğluş keklerde illa çikolata, kakao aradığı için hep benzer tariflerin çevresinde dönüp duruyorum.
Nutella dedim diye illa o markayı kullanmak zorunda değilsiniz. Bitter Sarelle olabilir, klasik çocukluğumun Şokellası olabilir (biraz tatlı ama olsun), ablamların tercihi Torku olabilir…
Yapılacak işlem basit.. 😀 Evet, farkındayım, hep öyle söylüyorum değil mi? Ama bu işi gözünüzde büyütmemeniz için, gerçekten.
Çocukken, bakladan hiç haz etmezdim. O tüylü yüzeyi, bir de çoğunlukla kılçıklı olması canımı çok sıkardı. Evet, fava her zaman sevimli geldi bana o kaymak gibi dokusu, ne ekşi, ne tuzlu ama çok hoş rayihası, tabii fava ile gelen kalabalık, gürültülü, muhabbetli sofralar.
Yemekleri bize sevdiren hatıraları da değil midir? Ben oldum olası, kalabalık, muhabbetli, gürültülü sofraları sevmişimdir. Herkesin bir arada yeyip güldüğü, ağırlamak için özel bir özen gösterilen, önceden hazırlık yapılan, misafir sofralarını. Fava da bu sofraların müdavimi ydi. Tıpkı taramanın olduğu gibi. O yüzden favayı severim, ama kılçıklı tüylü baklayı sevmem. Canım, tabii ki bütün baklalar kılçıklı tüylü olmaz ama işte. Bendeki intibası bu. 🙂
Baharın bence en güzel sebzeleridir. Enginar, eşlikçisi bezelye ve bakla. Enginar ve bezelye bütün kış devam eder de, bakla kaçar bir yerden sonra. Hala “mevsimi” olan sebzelerden biridir kısacası. Kaçırdınız mı, artık kurusuna kalırsınız. Renksiz, illa ıslatmak gereken kuru baklaya. Hazır tazesini yakalamışken, ben hem enginarımı baklalı yaptım, hem de çorbasını denedim.
Bu kurabiyeyi Karatay tarzı beslenmeye gönül vermiş bir kuzenim anlatmıştı. Doğruya doğru, baştan biraz kuşkuyla yaklaştım. Ne şeker, ne un, ne yulaf? Nasıl kurabiye olacak diye.. Ama merak bünyeye girince deneyeyim dedim.
Tabii tarifi can kulağı ile dinlemediğim için, aklımda kaldığı kadarıyla yaptım. Yani telefon kadar yakın, neden telefon edip sormadım bilmiyorum. Hafızama güvenmek mi? Maceracı yanım mı bilmiyorum. Neyse, sonuçta aklımda kaldığı kadar yaptım, 2 defa hem de.
Her ikisi de “kendince” güz
el oldu. Birisi nazik mi nazik, şöyle sıkı sıkı kavrayamayacağınız, bulut gibi dağılan, ama yemesi de bir o kadar hafif;
bir diğeri, sadece kuru meyvaların göründüğü, mucizevi bir kuruyemiş topçuğu.
Kuruyemişi fotoğraflamak ne kadar zormuş, bunu da anlamış oldum bu vesile ile 🙂 İçindeki kuru vişnelerin, gün kurusu kayısıların esmer renkleri fotoğraflarda pek de iyi çıkmadı.
Paskalya çöreği ile devam başlayan macera devam ediyor. Tatlı mayalı hamurlara bulaşınca, önce cinnamonrolls sonra da neden olmasın diyerek nutellarolls yaptım.
Hamur aynı paskalya çöreğinin hamuru gibi. Ancak bu sefer yaptığım hamuru 4’e böldüm. Bayağı bereketli bir hamur oldu. Bir ölçü hamurdan 12 parça cinnamonroll, 12 dilim Nutella ekmeği (?) ve 6 adet de çörek çıktı. E daha ne olsun yani. Bu noktada, yukarıdaki kalori hesabına içine koyduğunuz nutella, esmer şeker vs dahil değil. Onu hatırlatayım… Bu sadece hamurun kalorisi. Aman yanlış anlaşılmasın. 😀
Cinnamon roll’lar en kolayı. Hamuru nasıl hazırladığımızı hatırlıyorsunuz. Burada detaylı tarifi var: İçine baharatını ekleyin, ama kuru meyvalarını eklemeden buzdolabında bekletin. Sonra ihtiyacınız kadarını çıkarın, oda sıcaklığına gelene kadar bekleyin.
Daha sonrasında, unlanmış bir ekmek tahtası üzerinde yarım parmak kalınlığında merdane ile açtım. Fikir vermesi açısından, hamur tahtam, 45×30 cm kadar. Hamuru 2 ye kestim. Yarısını cinnamon roll yapmak için üzerine eritilmiş 50 gr kadar tereyağını sürdüm, sonra esmer şeker, tarçın, belki azıcık dövülmüş karanfil ve ince kıyılmış ceviz ile iyice kapladım. Kenarlarında 1 parmak kadar boşluk bıraktım ki rolu yapınca kolayca yapışsın.
Geri kalan kısmına da çikolata kreması sürdüm. Ben bu sefer bitter Sarelle kullandım. Nutella ile de yapmışlığım var. Ancak dikkat edilecek nokta şu:
Şokella, Sarelle veya Nutella ne sürerseniz sürün, yaptığınız ruloyu keserken bıçağa fena bulaşıyor. Bu da sonraki dilimleri zorlaştırıyor. Hadi kestiniz diyelim, pişerken görünen çikolata kreması yanıyor bu sefer. Yani çikolata ile rulo yapmaya evet, ama keserek cinnamon bun gibi pişirmeye hayır…
Cinnamon Bun için rolu yaptığınız hamuru, bekletmeden 1,5-2 cm genişliğinde kesin. Halka halka, yağlanmış tepsiye yuvarlak kısımları yukarı gelecek şekilde yerleştirin. Fırını ısıtın. Bu arada her bir lokma (halka) mayalanmaya devam ederek kabaracak. Pişerken bir kere daha kabaracak. O yüzden çok sıkıştırmadan yerleştirin derim.
170 derecede, 10-12 dakikada pişiveriyor aman dikkat diyorum.
Fırından çıkınca, (offf Allahım o ne kokudur) üzerine biraz daha erimiş tereyağ (evet maalesef) ve bol pudra şekeri. Yummmmm….
Şimdi, çoğu internet sitesinde, üzerine pudra şekeri ile bir tür cila yapıyorlar. O bana ciddi ağır geliyor. O yüzden ben ıslatacak kadar tereyağ ve sonrasında pudra şekerini daha çok seviyorum.
Ilık ılıkken insanın aklını başından alacak birşey… Çayın yanına.. Veya mesela, hani siz erken kalkarsınız da, pazar sabah kahvaltısına hazırlarsınız, ev ahalisi bu kokuyla uyanır mesela… Artık sizin hayal gücünüze bırakıyorum..
Çok uzadı farkındayım. Paskalya geçeli kaç hafta oldu, ben hala kafamı toparlayıp yazamadım. Ama işte, geç olsun, güç olmasın. Hem zaten bu çörek sadece paskalya zamanı yenmez değil mi? Yılbaşında da yenir. Hatta altından para itekleyip kime gelecek diye fal bile yapılır.
Okuldan eve gelince sıcacık çaya batırılır, üzerine reçel sürülür, her türlü, her şekilde yenir. Ben sakızlısına bayılırım. Eve yayılan kokusuna, altında yapışık gelen yağlı kağıdına, üzerindeki file fındığına hastayım. Sonuç olarak, tatlı mayalı hamurların şahıdır, prensesidir, en alasıdır.
Merak ve ilgi sebebiyle, çok çok farklı kaynaklardan tarif, yeni yemekler, fotolar takip ediyorum. Bunların içinde olmadık enteresan sunumlar da çıkıyor, artık benim için eskimiş ve bıkkınlık getirmiş tarifler de. Bakınız elmalı güller. Bu sene, karnabahar tarifleri karşıma çok çıktı. Pizzası, ekmeği, kızartması, köftesi. Sonunda köftesini denedim.
İtiraf zamanı, ben çorbasını çok severim. Bol sütlü yaptığım zaman, oğluşa da süt çorbası diye içirmişliğim var. Ancak kızartma ile uğraşmak istemedim, annemin köftesi çok uzun ve zahmetliydi, ama internette önüme çıkan bu köftecikler, tam da benim sevdiğim gibi, muffin kalıplarında pişmesi ve son derece de kolay hazırlanmasıyla çok cazipti.
Evet, bu komik bir kek. Kekin komiği nasıl olur demeyin, okuyun, anlatıcam..
Bir kere, keki yapmadan önce karşıma çıkan fotoğrafları ve tarifleri birbirine çok benzese de, ben biraz değiştirmek istedim. İlk yaptığımın şeker miktarı bana yetmedi. Düşünün. (İlk yaptığımda çikolatalısını denedim, ondan olabilir mi bilemedim) Biraz şeker miktarını artırdım. Pişirme süresi ciddi farklı oldu. Bayağı bir macera yaşadım yani.
Kek komik, çünkü hani bizim bir ara pek moda olan krem karamelli kek gibi, okurken, “hadi canım”, “o kadar süt fazla değil mi?” tadında tereddütler yaratan bir tarifti. Ancak 3-4 ayrı blog’dan okuyup bir iki de tercüme yaptıktan sonra ikna oldum. Sonra da oynamaya başladım. İki ileri bir geri. Bu sonuncu hali. 😉 Umarım beğenirsiniz.
Malzemelerle başlayalım mı?
Misafir planladığınız zaman, bazen eliniz ayağınız dolanır. Ne hazırlayacağınız, menünün oluşturulması bazen zor hem de çok zor gelir. Günlük hayatın koşuşturması içinde buna zaman ayırmak istemezseniz, buyurun.
Bunları misafirlerinize yapabileceğiniz yemeklerden seçtim. Canım illa misafire değil, kendinize de yapabilirsiniz, tamam 🙂 Biraz planlama ile hafta içi iş dönüşü bile yapabilirsiniz alimallah! Evet, planlama önemli. Aman dikkat. 😀 Evde malzeme olacak, bazıları bir gün önceden pişecek vs..
Kolay gelsin! Ha, yardıma ihtiyacınız varsa da bana haber verin yeter 🙂
Kabağa sarılan peynirciklerYemekten sonra, kahvenin yanına biscotti
Balkabaklı salataYemekten sonra kahve ile servis yapmak için minik gingerbread’ler, zencefilli biscotti
Semizotu salatasıMerhaba Kızlar,
Bembeyaz bir kış geçirdiğimiz şu günlerde dişlerimizin beyazlığından da ödün vermemeliyiz. Bildiğiniz üzere hepimiz gibi ben de dişlerimin beyazlığına ve kusursuzluğuna çok özen gösteriyorum. Çünkü beyaz dişlerimizin sergilendiği özgüveni yüksek bir gülüşün hayatımızda açamayacağı bir kapı yok. Sözü uzatmadan, yeni ürünlere olan ilgimi hepiniz biliyorsunuz. son günlerde marketlerde ve televizyon kanallarında sıklıkla denk geldiğim yeni bir diş beyazlatıcı ürünü denemek ve deneyimlerimi sizlerle paylaşmak istedim.
Ipana Perfection isimli bu ürünü hemen reklamlarda gördüm diye almak yerine marka ile ilgili bir ön araştırma yapmak istedim. Öncelikle İpana ismi bir Türk markasını anımsatsa da PG (Procter and Gamble) tarafından üretilen ve Amerika’da Crest adıyla pazarlanan Amerika’nın en yaygın diş macunu markasının sadece isminin değiştirilmiş hali olduğunu öğrendim. Aynı zamanda dünyada ilk defa beyazlatıcı bantları üreten firmalarmış. Ürün ile ilgili araştırmalarıma devam ederken, İpana’nın Türkiye’de diş hekimleri tarafından en çok kullandığı ve desteklediği marka olduğunu da kulaktan duyma değil gerçek veriler üzerinden gördüm.
Marka ile ilgili tatmin edici araştırmamdan sonra gelelim yeni ürünleri, White Perfection’a. Ürünün vaad ettikleri çok iddalı. İpana’nın en hızlı ve en güçlü beyazlatıcı diş macunu olduğunun belirtilmesinin yanında yeni geliştirilen teknolojisi ile diş minesine zarar vermeden 3 günde dış yüzeyindeki lekelerin tamamını temizlediği belirtiliyor. 3 gün gibi kısa bir sürede bu kadar hızlı bir etkinin olabileceğine başta pek imkan vermedim. Ancak markaya yaptığım araştırmadan sonra güvenim oluştuğu için alıp denemek istedim.
Açık konuşmak gerekirse ürünü kullanmaya başladıktan sonra çok şaşırdım. Çünkü ürün iddasını fazlasıyla yerine getiriyor. İlk kullanımımdan itibaren dişlerimin üzerinden lekeleri çıkardığını farkettim. Yalnızca bana öyle gelmediğinden emin olmak için aileme de sordum, onlar da beni desteklediler ve fark olduğunu söylediler.
Leke çıkarmasının yanında tadı da çok hoşuma gitti. Keskin bir nane ferahlığı veren tadı damağımdan, kokusu ise nefesimden uzun süre gitmedi açıkcası. Diş minesine hiç bir zarar vermemesi ise çok önemli bir özellik.
Ürün benden tam not alınca yan ürünlerinin de faydası olur diye düşündüm ve ağız bakım suyunu da aldım. Bu ürün de beni çok memnun etti. Oral-B 3D White Luxe ismiyle satılan bu ağız bakım suyu, diş macununun etkisini tamamlar seviyede. Bildiğiniz gibi diş fırçası ile her yere ulaşmak mümkün olmuyor, ancak ağız bakım suları diş fırçasının ulaşamadığı noktalara ulaşabiliyor.
Alırken farketmemiştim sonradan ağız suyunu almak için gittiğimde farkettim. İpana markası ürününe fazlasıyla güveniyor olmalı ki memnun kalmamamız halinde paramızın 2 katını iade ediyor. Açıkcası ben çok memnun kaldığım için iade etmeyi düşünmüyorum ancak sadece deneme amaçlı satın almak isteyen arkadaşlar için çok iyi bir uygulama olmuş.
Sonuç olarak güvenilir bir markanın şaşırtıcı derecede etkili bu ürünlerini kullanmaya başladım ve sizlere de tavsiye etmek istedim. Bence mutlaka denenmesi gerekli bir ürün. Bembeyaz gülüşlü günleriniz olsun!
Ürünü satın almak isterseniz tıklayınız!
Ağız bakımı ile ilgili detayları öğrenmek isterseniz www.agizbakimuzmani.com linki inceleyin derim.
#ipanaperfection #gülüşünügöster
Sevgiler,
İçerik Kaynak: http://www.tugbatunckaya.com/
Video Kaynak: https://www.youtube.com/watch?v=RZ5ymuChrW0
Bir boomads advertorial içeriğidir.
Kekler ikiye ayrılır…
Güzeller / çirkinler değil
Çikolatalı / meyvalı değil
Unlu / Unsuz değil
Tamam tamam, ciddileşiyorum, toparlıyorum 🙂 Kekler yapım aşamalarına göre ikiye ayrılırlar:
Yumurta ile şekeri kabartarak yapılan kekler, (Angel food cake, Genoise tarzı kekler) veya yağ ile şekerin krema yapılarak başlanan kekler (Anne keki, pound cake gibi) Hepsinin yeri, tadı, sunumu ayrıdır. Ben şekerin yumurta ile kabartılarak başlanan kekleri daha çok severim. Daha bulutsu bir dokuları var sanki. Diğerleri de yumuşak, ama daha tok olurlar. Hepsine birden kek demek ne üzücü değil mi? Herşeyi aynı kefeye koymak. Halbuki moda kategorize etmek 😉
Çay sofrası deyince, akan sular durur benim için. Okuldan geldiğim zaman, annemin günü varsa hele, salondaki o çay, fırından yeni çıkmış tuzlu, evi saran vanilya kokusuna hastaydım. Salonda, misafirlerin şamatası, arada yükselen kahkahalar, herkesin bir ağızdan konuşup yine de birbirini çaprazlama kesmesi, peçetelere yazılan İnci’nin keki, Güner’in bisküvisi, Günsel’in tartı. Çocukluğumun en güzel anıları.
Bu yüzden, benim çay sofralarım kalabalık ve belki de fazla doyurucu olur. Buyurun siz seçin, azaltın.
Prensip olarak, 3 tatlı – 3 tuzlu yapmayı severim. Ancak son dakikada hadi şunu da deneyeyim dediğim tariflerle bu sayı artabilir, sonuç 4 kişiye 10 kişilik sofra. Eve yapılan paketler, konu komşuya dağıtılan tabaklar da cabası. Menüleri hazırlarken de buna baktım. Öncelikle en az 1 çikolatalı bir meyvalı olmalı dedim. Bir de sıcak tuzlu. Ama dediğim gibi, siz devamını getirin, menüler arası gezin, yenilerini yaratın.
Bayılırım! Evde yemek olmasa da çorba olmalı mutlaka. Ne demişler;
Kana kuvvet
Göze fer
Batna ciladır
Çorba
Hatta hatta, aylarca balık olmasın, ama balık çorbası mutlaka olsun. O sebzeli, bazen kremalı, bazen levrekli bazen somonlu artık Allah ne verdiyse çorbası! Evet, benim balık çorbam biraz karışık. Tarifini ilk okuyan bir okurum, “Yahu bu sebze çorbasına döndü ?!” demişti. 😀
